yazamiyorum..

yazamiyorum, icimdeki o bile duruyor bu aralar. dusunemiyorum- en azindan istedigim gibi.. yokluk varlik saldirganlik yerini sukunete ve bosvermeye birakti, kola icmeye, sinemaya gitmeye, sacimi duzeltmeye bile bosveriyorum.. duruyorum, hayatin bize verdigi standartlari yerine getiriyorum, yemek yiorum uyuyorum dusunuyorum muzik dinliyorum; extra yok, azi da yok ama.. hayatimi devam ettiriyorum; ben bi yerlerde duruyorum dedim ya, bir ara geri gelip yazicam sanirim;
ama yazamiyorum, karnima agrilar girio ve yazamiyorum....